4 Aralık 2007 Salı
ZAMANLA KAYBETTİKLERİMİZ
Bir gün insan virgülü kaybetti.O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı.Cümleler basitleşince düşünceler de basitleşti.
Sonra ünlem işaretini kaybetti.Alçak bir ses, tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor,ne bir şeye seviniyordu!Hiç bir şey onda heyecan uyandırmaz oldu.
Bir süre sonra soru işaretini kaybetti.Artık soru soramaz oldu.Ne evren,ne dünya ne de apartman umurundaydı.
Bir kaç yıl sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti.Davranış nedenlerini başkalarına anlatmaktan vazgeçti.Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı.Kendine özgü tek düşüncesiyoktu.Yalnız başkalarının düşüncesini tekrarlıyordu.Düşünmeyi unuttu ve son noktaya geldi.
Sonra ünlem işaretini kaybetti.Alçak bir ses, tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor,ne bir şeye seviniyordu!Hiç bir şey onda heyecan uyandırmaz oldu.
Bir süre sonra soru işaretini kaybetti.Artık soru soramaz oldu.Ne evren,ne dünya ne de apartman umurundaydı.
Bir kaç yıl sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti.Davranış nedenlerini başkalarına anlatmaktan vazgeçti.Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı.Kendine özgü tek düşüncesiyoktu.Yalnız başkalarının düşüncesini tekrarlıyordu.Düşünmeyi unuttu ve son noktaya geldi.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
